Το νέο μυθιστόρημα της κ. Κόντζογλου, αυτή τη φορά καθαρά κοινωνικό χωρίς ιστορικά στοιχεία. Η όλη ιδέα είναι απλή όμως όμορφη. Η Θεολογία, η πρωταγωνίστρια, είναι υπάλληλος σε ένα διανυκτερεύον βιβλιοπωλείο και κρατά την βραδινή βάρδια. Αυτή τη νύχτα καθόμαστε και εμείς δίπλα της και υποδεχόμαστε μαζί της τους πελάτες που μπαίνουν στο μαγαζί.
Κάθε πελάτης έχει την δική του προσωπική ιστορία να μας διηγηθεί. Μας μιλά για όσα τον πλήγωσαν, για όσα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει στο παρελθόν, για όσα συνέβησαν και τον οδήγησαν στο "σήμερα" και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Όλες οι ιστορίες είναι σύντομες, δεν επεκτείνονται περισσότερο από τις σελίδες ενός κεφαλαίου, είναι όμως αρκετές για να θίξει η συγγραφέας πολλά κοινωνικά ζητήματα. Αν ήθελε, θα μπορούσε να γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο αφιερωμένο σε κάθε πελάτη, προτίμησε όμως απλά να μας προβληματίσει για αρκετά θέματα χωρίς να εμβαθύνει σε αυτά.
Ταυτόχρονα μαθαίνουμε και την ιστορία της πρωταγωνίστριας. Η Θεολογία μας μιλά για το παρελθόν της, για τη σχέση με το στενό οικογενειακό της περιβάλλον, για τους δεσμούς της αλλά και για τα συναισθήματα και τα όνειρά της. Θα μπορούσε να είναι η ιστορία του μεγαλύτερου ποσοστού των σύγχρονων γυναικών, ενώ η οικογένειά της (θέλω να πιστεύω ότι) αντιπροσωπεύει την τυπική ελληνική οικογένεια. Μια τόσο συνηθισμένη αλλά ακριβώς για αυτό τόσο οικεία και αγαπητή ιστορία. Την συμπάθησα πολύ την Θεολογία.
Γενικά ήταν ένα ευχάριστο, κάποιες στιγμές ακόμη και αστείο μυθιστόρημα. Μου άρεσε η εναλλαγή προσώπων, μόνο λίγο πριν το τέλος η ιστορία της τελευταίας πελάτισσας μου φάνηκε λίγο υποτονική σε σχέση με το υπόλοιπο βιβλίο, δεν ήταν το ίδιο δυνατή. Βέβαια ήταν σίγουρα ένα πολύ ωραίο εύρημα και έδεσε εξαιρετικά με τη συνέχεια και το τέλος της ιστορίας. Ειδικά η περιγραφή του γέλιου της είναι από τις πιο όμορφες περιγραφές που έχω διαβάσει, γέμισε το μυαλό μου με δροσερές εικόνες από κρυστάλλους και νερά, ελπίζω να το θυμάμαι για καιρό.
Σίγουρα πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο που η χωροθέτησή του στην ομιχλώδη βραδινή Θεσσαλονίκη δημιουργεί ένα απίστευτα ταιριαστό σκηνικό. Προσωπικά σε εμένα ο τρόπος γραφής της κ. Κόντζογλου έβγαλε μια ηρεμία που μου άρεσε πολύ- κατάφερε και δημιούργησε τα συναισθήματα που ήθελε χωρίς υπερβολές. Είναι μια ωραία ιδέα πολύ όμορφα εκτελεσμένη.
Βαθμολογία: 7/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Η ανάγνωση, όπως και η συγγραφή, τελικά είναι αγρύπνια» λέει της Θεολογίας ο βαθυστόχαστος ιδιοκτήτης του Φεγγαριού, βιβλιοπωλείου που διανυκτερεύει για να βρίσκουν εκεί καταφύγιο οι αθεράπευτα βιβλιομανείς, και την προσλαμβάνει.
Μια νύχτα που η πόλη δακρύζει από την πυκνή ομίχλη, το Φεγγάρι δέχεται κάθε είδους επισκέπτες: εραστές της λογοτεχνίας, προδομένες υπάρξεις, οικονομικούς και ερωτικούς μετανάστες, διανοούμενους και τύπους λαϊκούς, επιχειρηματίες και καλλιτέχνες, ορθολογιστές και ρομαντικούς, ακόμη και ήρωες του Σαίξπηρ.
Όλοι τους, μέσα στη ζεστασιά του Φεγγαριού, θα απλώσουν την προσωπική τους πραμάτεια, τις πληγές, τα όνειρα, τις χαρές και τις λύπες τους, αγωνίες, ελπίδες και δεδομένα και θα γεμίσουν τις ώρες της αγρύπνιας μέχρι ο ήλιος να λάμψει πάλι.
Παρ’ όλο τον σχεδιασμό και τις λεπτομερείς ετοιμασίες, το ξεκίνημα ενός καινούργιου βιβλίου –όπως και η αναχώρηση για ένα ταξίδι– ποτέ δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί και αγνοεί παντελώς πού θα την οδηγήσει, σε ποια ακτή ονείρων θα την ξεβράσει μισοπνιγμένη από τη συγκίνηση, σε πόσες βουνοκορφές θα την ανεβάσει για να αγναντέψει τις πεδιάδες των ιστοριών κάτω από τα πόδια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου