Επειδή δυσκολεύομαι να τα βάλω σε σειρά και να γράψω ενιαίο κείμενο με συνοχή, θα το πάω έτσι:
- Διαβάζω κριτικές στο goodreads, και λένε ότι είναι ανάλαφρο και αστείο. Ανάλαφρο εντάξει, ο τρόπος που είναι γραμμένο είναι όντως ανάλαφρος, δεν βαραίνει πουθενά το κείμενο η ιστορία, αστείο όμως δεν το βρήκα καθόλου.
- Επίσης, δεν μου άρεσε ο τρόπος που πηγαίνει μια στο παρόν και μια στο παρελθόν, δεν με αφήνει να συγκεντρωθώ στην πλοκή, ειδικά όταν οι αλλαγές χρόνου είναι τόσο συχνές. Είναι όμως πρωτότυπο έτσι που είναι γραμμένο, αν δεν είσαι νευρικός και ανυπόμονος αναγνώστης (όπως ήμουν εγώ την περίοδο που διάβασα το βιβλίο) στο τέλος θα έχεις μια πλήρη ιστορία, δεν μένουν κενά. Νομίζω δηλαδή.
- Τραλφαμαντοριανοί; Σοβαρά τώρα; Έχω θέμα μάλλον με τα βιβλία που σε κάποιο σημείο της πλοκής η ιστορία βασίζεται σε παράλογα γεγονότα, ειδικά όταν δεν διαβάζω βιβλία τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας (όπου μπορώ να δικαιολογήσω τα πάντα επειδή το περιμένω). Ίσως έπρεπε να είχα διαβάσει πιο προσεχτικά το οπισθόφυλλο, τι να πω.....
- Βλέπω ότι θεωρείται κορυφαίο αντιπολεμικό μυθιστόρημα. Γιατί; Μάλλον υπάρχει κάτι που δεν το κατάλαβα εγώ, δεν εξηγείται αλλιώς. Μεγάλωσα διαβάζοντας ξανά και ξανά το "όταν ο ήλιος", "το διπλό ταξίδι" και ένα που λογικά δεν θα το ξέρετε και λέγεται "το γαλάζιο κύπελλο". Είχα ένα βιβλίο που το λένε "τα παιδιά της Χιροσίμα" που από τις πολλές αναγνώσεις ξεκολλούσαν οι σελίδες του. Οπότε συγκρινόμενο με αυτά, όχι, δεν μπορώ να το θεωρήσω αντιπολεμικό επειδή περιγράφει (επιφανειακά) κάποια γεγονότα από τον πόλεμο και λίγο από την καταστροφή της Δρέσδης.
Να μην τα ισοπεδώσω όλα, είχε καλές στιγμές το βιβλίο. Αν και αδυνατώ να το δεχτώ, μου άρεσε η λογική των Τραλφαμαντοριανών σχετικά με τον χρόνο - μακάρι να γινόταν πραγματικότητα. Επίσης, μου άρεσε η φράση "Έτσι πάει", έχει δίκιο, έτσι πάει. Έχω αρχίσει να το λέω συνέχεια....
Βαθμολογία: 5/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Η σουρεαλιστική εκδοχή μιας αληθινής ιστορίας από τον πόλεμο περιλαμβάνει:
Ένα βετεράνο, τον Μπιλ Πίλγκριμ, που ταξιδεύει μέσα στο χρόνο και πέφτει θύμα απαγωγής από εξωγήινους, το 1967.
Μια αλεξίσφαιρη βίβλο δίπλα σ' ένα φυλλάδιο με τίτλο "Μάθε τον εχθρό σου".
Ενθουσιώδεις νεοσύλλεκτους, συνειδητοποιημένους λιποτάκτες, γενναίους ανιχνευτές, ενέδρες της συμφοράς και θυελλώδεις εναγκαλισμούς πυρών.
Την υποχρεωτική ξενάγηση-φιλόξενη διαμονή αιχμαλώτων πολέμου στο Σφαγείο Νο 5 της Δρέσδης.
Σεξ παρουσία κοινού σ' ένα ζωολογικό κήπο στον πλανήτη Τραλφάμαντορ.
Ένα δονητή με την ονομασία τα Μαγικά Δάχτυλα.
Την ανακοίνωση του Τρούμαν για την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα.
Το φιλόδοξο έργο ενός απρόβλεπτου συγγραφέα με θέμα το βομβαρδισμό της Δρέσδης και αιχμές μια τα βομβαρδισμένα μυαλά του σήμερα.
Μυθιστόρημα χωρίς ιερό και όσιο, στην εμπόλεμη ζώνη της ανθρώπινης ιστορίας. Μια διαχρονικά επίκαιρη σάτιρα του ανθρώπινου παραλογισμού και πατριωτισμού. Έργο που κυκλοφόρησε το 1969, ένα από τα κλασικά αντιπολεμικά βιβλία και η κορυφαία δημιουργία του Κερτ Βόνεγκατ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου