Πόσο στεναχωριέμαι όταν επιτέλους βρίσκω ένα βιβλίο που έψαχνα πολύ καιρό, το διαβάζω και δεν μου αρέσει...
Είχα ακούσει ότι "Ο τελευταίος Ναΐτης" είναι ένα βιβλίο που έχει μέσα πολλές πληροφορίες για τους Ναΐτες, και πράγματι έτσι είναι, δεν θα πω κάτι διαφορετικό. Όμως, πολύ μικρό μέρος της πλοκής διαδραματίζεται στο παρελθόν, δεν πρέπει να είναι πάνω από 30 σελίδες, ενώ όλη η υπόλοιπη ιστορία βρίσκεται στο παρόν. Υπάρχουν αναφορές στο τάγμα των Ναϊτών και στην ιστορία τους, σίγουρα συγκεντρώθηκαν τα περισσότερα στοιχεία που τους αφορούν, απλά όλα αυτά δίνονται σαν πληροφορίες μεταξύ των (σημερινών) πρωταγωνιστών του βιβλίου. Δεν ακολουθούμε δηλαδή τη ζωή του "τελευταίου Ναΐτη".
Εκτός από αυτό, είχε αρκετές κουραστικές για εμένα "σκηνές δράσης", από αυτές που πυροβολούν ή κυνηγούν ο ένας τον άλλο και στο τέλος σκοτώνονται οι μισοί, τις οποίες από κάποιο σημείο και μετά τις περνούσα διαβάζοντας λίγο γρήγορα, χωρίς να δίνω μεγάλη προσοχή. Και μου φάνηκε και λίγο εξωφρενικό ως προς τις οικονομικές δυνατότητες κάποιων από τους πρωταγωνιστές που ξόδευαν ασύστολα χωρίς να αιτιολογείται αυτό από κάπου μέσα στο κείμενο.
Ο Ρέιλι, ο ένας από τους πρωταγωνιστές. μου φάνηκε εντελώς άβουλο ον, καμία σχέση με όσα θα έπρεπε να κάνει ένας σοβαρός επαγγελματίας, πόσο μάλλον επικεφαλής ομάδας πρακτόρων του FBI όπως υποτίθεται ότι είναι. Παρασύρεται συνέχεια και κάνει ό,τι θέλει η Τες, η άλλη πρωταγωνίστρια. η οποία ό,τι και να κάνει μένει στο απυρόβλητο, χωρίς συνέπειες. Ούτε αυτή τη συμπάθησα, τίποτα από τη συμπεριφορά της δεν μου άρεσε. Μια και ανέφερα το FBI, είτε αδιαφορεί για τον πράκτορά του (εν μέσω μάλιστα πολύ σοβαρής έρευνας) είτε του έχει τυφλή εμπιστοσύνη και ανέχεται χωρίς ερωτήσεις οποιαδήποτε συμπεριφορά του.
Τέλος πάντων, δεν είναι τόσο τραγικό, αν το βρείτε αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία, είναι εξάλλου από τα λίγα βιβλία που ασχολούνται με το θέμα των Ναϊτών και έχει και κάποιες απόψεις μέσα που αφορούν τη θρησκεία και τον Χριστιανισμό τις οποίες αν δεν είστε και πολύ θρήσκος αξίζει τον κόπο να τις διαβάσετε...
Βαθμολογία: 4/10 (άντε 5/10 μόνο και μόνο επειδή δεν έχω βρει άλλο βιβλίο που ασχολείται με παρόμοιο θέμα).
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Το 1291, στην κόλαση πυρός και σιδήρου, στη φλεγόμενη πόλη της Άκρας, που από στιγμή σε στιγμή θα πέσει στα χέρια των Αράβων, ένας νεαρός Ναΐτης κι ο μέντοράς του προσπαθούν να αποδράσουν και να περισώσουν ένα μυστηριώδες κασελάκι που τους εμπιστεύτηκε ο ετοιμοθάνατος μέγας μάγιστρος του τάγματος. Το πλοίο όμως που τους μεταφέρει στη σωτηρία εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος.
Στη σύγχρονη Νέα Υόρκη, στα εγκαίνια μιας έκθεσης με θησαυρούς του Βατικανού στο Μητροπολιτικό Μουσείο, τέσσερις έφιπποι μασκοφόροι, ντυμένοι Ναΐτες ιππότες, εισβάλλουν στο μουσείο και σκορπούν τον όλεθρο μέχρι να φτάσουν στην πολύτιμη λεία τους. Η Τες, μια αρχαιολόγος που παρευρίσκεται στην εκδήλωση, παρακολουθεί έντρομη τον αρχηγό των εφίππων να παίρνει στα χέρια του μια παράξενη συσκευή-έκθεμα. Ο μυστηριώδης ιππότης ψιθυρίζει ευλαβικά μια φράση στα λατινικά και οδηγεί την ομάδα του έξω από το μουσείο, για να εξαφανιστούν μες στη νύχτα.
Ο επικεφαλής των πρακτόρων του FBI που αναλαμβάνει την υπόθεση και η αρχαιολόγος θα παρασυρθούν στη δίνη μιας σκοτεινής και καλά κρυμμένης ιστορίας. Ένα ανελέητο κυνηγητό ξεκινά, ένα αμείλικτο παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι, όπου αδίστακτοι δολοφόνοι αλλά και άνθρωποι υπεράνω πάσης υποψίας θα ταξιδέψουν σε τρεις ηπείρους, στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν το χαμένο μυστικό των Ναϊτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου