Και στη συνέχεια αρχίζουν σιγά σιγά να χάνονται οι αναμνήσεις του καθετί που εξαφανίζεται. Ο κόσμος προσαρμόζεται στη νέα κάθε φορά πραγματικότητα, όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στους οποίους οι αναμνήσεις παραμένουν, και αυτούς ακριβώς κυνηγά η αστυνομία της μνήμης. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο ζει η ανώνυμη αφηγήτρια της ιστορίας, ο γέρος φίλος της και ο Ρ. Ο τελευταίος ανήκει στη σπάνια κατηγορία των ατόμων που διατηρούν τις αναμνήσεις τους και η αφηγήτρια αποφασίζει να του προσφέρει καταφύγιο ώστε να μην μπορεί να τον εντοπίσει η αστυνομία της μνήμης. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος.
Γενικά, πρόκειται για ένα βιβλίο με πολύ αργή εξέλιξη, αλλά αυτό εμένα δεν με πείραξε καθόλου. Ήταν τόσο ωραίος ο τρόπος που η πρωταγωνίστρια μας μετέφερε την καθημερινότητα της, τις σκέψεις και τα συναισθήματα της, που καθόλου δεν βιαζόμουν να δω τι θα γίνει μετά. Υπάρχουν κάποιες σκηνές αρκετά έντονες, όχι φυσικά από αυτές που θα σε κάνουν να τρομάξεις ή να χάσεις τον ύπνο σου, δεν είναι τέτοιου είδους βιβλίο, θα σε ταράξουν όμως λογικά. Αναγκαστικά θα μπεις και στη διαδικασία να σκεφτείς πώς θα ήταν ο κόσμος και η ζωή μας χωρίς κάποια αντικείμενα στην υποθετική περίπτωση που αυτά απλώς έπαυαν να υπάρχουν. Εδώ βέβαια η απάντηση δίνεται από την όλη πλοκή της ιστορίας, αφού από παντού προκύπτει η ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται στις συνθήκες και να συνεχίζει να ζει όσο μπορεί καλύτερα.
Κάτι ακόμη που μου άρεσε πολύ είναι τρόπος που μέσα από τη ζωή των τριών ατόμων που συμμετέχουν στην ιστορία η συγγραφέας μας περιγράφει την πορεία των ανθρωπίνων σχέσεων και μας μιλά για την αγάπη και την αφοσίωση. Αν είχε επιλέξει κάποιο άλλο τρόπο να κλείσει την ιστορία θα μου άρεσε περισσότερο, το συγκεκριμένο τέλος το βρήκα υπερβολικά τραβηγμένο. Σίγουρα όμως αξίζει να το έχετε στο μυαλό σας και να του ρίξετε μια ματιά.
Βαθμολογία: 7/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
«Ακόµα κι αν εξαφανιστεί το χαρτί, οι λέξεις θα παραµείνουν». Καπέλο, κορδέλα, πουλί, τριαντάφυλλο...
Σ’ ένα νησί χωρίς όνοµα, διάφορα πράγµατα χάνονται το ένα µετά το άλλο· αποφασίζεται να εξαφανιστούν από τη ζωή των ανθρώπων και όλοι οφείλουν να τα ξεχάσουν για πάντα. Όσοι δεν συµµορφώνονται κινδυνεύουν να συλληφθούν από την αστυνοµία της µνήµης. Όταν µία νεαρή συγγραφέας ανακαλύπτει ότι ο επιµελητής της κινδυνεύει να συλληφθεί –επειδή εκείνος δεν ξεχνά και του είναι πολύ δύσκολο να κρύβει τις αναµνήσεις του–, θα κάνει τα πάντα για να τον σώσει. Μαζί, καθώς ο φόβος και η απώλεια σχηµατίζουν ασφυκτικό κλοιό γύρω τους, θα προσκολληθούν στη λογοτεχνία ως τον τελευταίο τρόπο διατήρησης του παρελθόντος. Τι θα γίνει όµως όταν αρχίσουν να εξαφανίζονται και τα βιβλία; Ποιος ξέρει τι θα εξαφανιστεί στη συνέχεια;
Η Αστυνοµία της µνήµης είναι ένα βιβλίο για τη δύναµη της µνήµης και το τραύµα της απώλειας, µια αλληγορική ιστορία, ένα αιχµηρό σχόλιο για τους σκοτεινούς κρατικούς µηχανισµούς παρακολούθησης και επιτήρησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου