Οικογένεια Πελτιέ - Πιερ Λεμέτρ

Είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς μυθιστορημάτων με τίτλο "Τα ένδοξα χρόνια" αλλά η ιστορία είναι αυτοτελής, το βιβλίο τελειώνει ομαλά και δεν αφήνει κενά ή υπόνοιες για το τι θα μπορούσε να συμβεί στο επόμενο τεύχος (που κυκλοφόρησε το 2023 στην Γαλλία), οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα στο να το διαβάσετε, δεν θα χρειαστεί να περιμένετε για να μάθετε τη συνέχεια. 

Όπως φαίνεται και από τον τίτλο, ακολουθούμε τη ζωή των μελών της οικογένειας Πελτιέ στο τέλος της δεκαετίας του 1940. Οι γονείς, Λουί και Ανζέλ που έχουν ένα εργοστάσιο παραγωγής σαπουνιών στη Βηρυτό, και τα παιδιά τους που είναι ο Ζαν που ζει στο Παρίσι με τη γυναίκα του τη Ζενεβιέβ, ο Φρανσούα που επίσης ζει στο Παρίσι, ο Ετιέν που δουλεύει στη Σαϊγκόν και η Ελέν, η μικρότερη της οικογένειας. Η πλοκή αν και ισοκατανέμεται μεταξύ των παιδιών της οικογένειας, χωρικά επικεντρώνεται στο Παρίσι και στη Σαϊγκόν. 

Στο μεγαλύτερο τμήμα του βιβλίου οι ιστορίες των παιδιών διαφοροποιούνται μεταξύ τους, μόνο στο τέλος ενώνονται. Η μεταπολεμική ζωή στο Παρίσι ξετυλίγεται μπροστά μας, με ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο που λειτουργούσε η δημοσιογραφία και οι εμπορικές επιχειρήσεις αφού αυτές είναι οι ασχολίες των δύο αδερφών. Ταυτόχρονα μεταφερόμαστε στην Ινδοκίνα και τη Σαϊγκόν όπου η ζωή είναι τελείως διαφορετική, η καθημερινότητα είναι πιο δύσκολη τόσο λόγω των κλιματικών συνθηκών και της οικονομικής στενότητας που υπήρχε, όσο και του πολέμου με τη Γαλλία που συνέβαινε εκείνη την εποχή. Εδώ θέλει λίγη προσοχή, ο συγγραφέας περιγράφει κάποιες αρκετά φρικιαστικές σκηνές, λίγες μεν (κάνα δυό αν δεν κάνω λάθος) ικανές όμως να ταράξουν κάποιον με ευαίσθητο στομάχι. 

Αν  και το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής βασίζεται σε αυτήν, βρήκα την ιστορία του Ετιέν τη λιγότερο ενδιαφέρουσα. Η δουλειά του έχει σχέση με οικονομικά και μεταφορές χρημάτων - τομέας που μου είναι αδιάφορος και συνεπώς ελαφρώς δυσνόητος όσο απλά και αν μου τα εξηγήσεις. Απλά μπλοκάρει ο εγκέφαλος και είναι σαν να μου μιλάς άγνωστη γλώσσα, δεν καταλαβαίνω..... Από την άλλη, τα προσωπικά του έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον και επίσης μου άρεσε που χρειάστηκε να ψάξω και να μάθω κάποια βασικά πράγματα για την ιστορία της Ινδοκίνας- ίσα για να καταλάβω τη χρονική στιγμή μέσα στην οποία εξελίσσεται η ιστορία. Αντίθετα, βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα τη ζωή του Ζαν, συμπάθησα ακόμη και αυτή τη μέγαιρα τη γυναίκα του, με τον τρόπο της πάλευε και αυτή για μια πιο εύκολη καθημερινότητα. Μπα, όχι, ανοησίες λέω, η τύπισσα απαράδεκτη ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά εγώ τη συμπάθησα. 

Ο τρόπος που γράφει ο συγγραφέας είναι εξαιρετικός. Γρήγορη ροή, εξελίξεις που δεν περίμενα, αρκετά περιγραφικός όσον αφορά τα συναισθήματα των ηρώων του και ένα διακριτικό άρωμα από χιούμορ διάσπαρτο σε σημεία του κειμένου. Με μετέφερε στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία με σαφήνεια και χωρίς να κουράσει με περιττές λεπτομέρειες. Τείνει να γίνει από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. 

Βαθμολογία: 8/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Το σαρωτικό έπος της πλούσιας επιφανούς οικογένειας Πελτιέ με φόντο το μεταπολεμικό Παρίσι, τη Βηρυτό και τη Σαϊ­γκόν – ένα μυθιστόρημα απληστίας, δολοφονίας και εκδίκησης.

Τρεις ερωτικές ιστορίες, ένας συναγερμός, μια παραστρατημένη έφηβη, ο Βούδας και ο Κομφούκιος, ένας φιλόδοξος δημοσιογράφος, ένας τραγικός θάνατος, ο γάτος Ζοζέφ, μια αφόρητη σύζυγος, μια βρόμικη υπόθεση διακίνησης, μια ινκόγκνιτο ηθοποιός, μια κάθοδος στην κόλαση, ένα ανεξήγητο δυστύχημα, η ταχυδρόμος στο Λαμπεργκέμ, λευκά είδη σε χαμηλές τιμές, η επιστροφή του παρελθόντος, ένα άρωμα εξωτισμού, ένα ξαφνικό και ακαταμάχητο πάθος.

Και κάποιοι φόνοι.