Η επιβίωση είναι δύσκολη, οι άποροι πολλοί, η εκκλησία έχει βασικό λόγο στην καθημερινότητα και τεράστια επιρροή σε κάθε τομέα της ζωής των πιστών, ενώ οι δεισιδαιμονίες κυριαρχούν στα "πιστεύω" των πολιτών. Ξαφνικά, πολλές γυναίκες καταλαμβάνονται από μανία και αρχίζουν να χορεύουν στους δρόμους της πόλης μέχρι να πέσουν και να ποδοπατηθούν από τις υπόλοιπες χορεύτριες ή να πεθάνουν από εξάντληση. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τις σταματήσει. Εννοείται ότι από τις πρώτες μου κινήσεις ήταν να ελέγξω αν αυτό συνέβη και όλως παραδόξως υπάρχουν πηγές που το αναφέρουν σαν πραγματικό γεγονός!
Έχοντας λοιπόν ως βάση την "πανούκλα ή μανία του χορού" η συγγραφέας πλάθει την ιστορία της Λίσμπετ. Προσωπικά, μου άρεσε πολύ ο τρόπος που με μετέφερε στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία της. Περιγράφει με σαφήνεια τους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, τις οικιακές εργασίες που κάνουν οι πρωταγωνίστριες και γενικά, μιλά πολύ για την καθημερινότητά τους. Μιλά για τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, για τις συνήθειες των πολιτών, για τις τιμωρίες που επέβαλλε η παντοδύναμη εκκλησία. Και πάνω απ' όλα, περιγράφει εξαιρετικά την ψυχολογία και τα συναισθήματα της Λίσμπετ. Μαθαίνουμε όσα μας χρειάζονται για τα άγχη και τις αγωνίες της, για όσα την τρομάζουν ή την στεναχωρούν, για τα όνειρά της αλλά και για τα βασικά στοιχεία του παρελθόντος της που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα της.
Μιλά με τρυφερότητα και ευαισθησία για το θέμα των επαναλαμβανόμενων αποβολών βάζοντας τη Λίσμπετ να έχει χάσει πολλά έμβρυα πριν την τωρινή προχωρημένη εγκυμοσύνη της. Μιλά για τον πόνο της, για την αγάπη της προς όλα τα μωρά της, για μια ζωή συμβατική στο πλευρό ενός άντρα που δεν την καταλαβαίνει. Γενικά, μας δίνει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα που προσωπικά συμπάθησα πάρα πολύ. Δε συνέβη το ίδιο με τους υπόλοιπους χαρακτήρες του βιβλίου, για κάποιο λόγο δεν συμπάθησα κανέναν αφού άλλοι μου φάνηκαν εγωιστές και άλλοι άνευροι, αδύναμοι
Γενικά, πρόκειται για ένα βιβλίο τρυφερό που έχει πολλά στοιχεία για μια ζωή άγρια και δύσκολη. Πιστεύω ότι θα σας αρέσει.
Βαθμολογία: 8/10
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Στρασβούργο, 1518. Στην καρδιά ενός αφόρητα ζεστού καλοκαιριού, µια µοναχική γυναίκα αρχίζει να χορεύει στην πλατεία της πόλης. Χορεύει ασταµάτητα, µέρες ολόκληρες. Όταν εκατοντάδες άλλες γυναίκες την ακολουθούν, οι αρχές κηρύσσουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αποφασίζουν να φέρουν µουσικούς, που θα παίζουν µέχρι να βγει ο Διάβολος από το σώµα των γυναικών. Λίγο έξω από τα όρια της πόλης, η έγκυος Λίσµπετ ζει µε την πεθερά και τον άντρα της, φροντίζοντας τις µέλισσες από τις οποίες βγάζουν τα προς το ζην. Κι ενώ η «επιδηµία του χορού» παίρνει µεγάλες διαστάσεις, η κουνιάδα της Λίσµπετ, η Αγκνέτε, επιστρέφει ύστερα από εφτά χρόνια στα βουνά, χρόνια εξιλέωσης για µια αµαρτία που κανείς δε θέλει να κατονοµάσει, έναν όρκο σιωπής που η Λίσµπετ είναι αποφασισµένη να σπάσει. Καθώς η πόλη λυγίζει κάτω από τον πάταγο χιλίων ποδιών, η Λίσµπετ βρίσκεται µπλεγµένη σε έναν ιστό απάτης και παράνοµου πάθους, ενώ χορεύει και η ίδια στον ρυθµό µιας επικίνδυνης µελωδίας…
Το Δέντρο του χορού, βασισµένο σε πραγµατικά περιστατικά, είναι ένα µυθιστόρηµα για τις δαιδαλώδεις διαδροµές σκοτεινών οικογενειακών µυστικών, για την απαγορευµένη αγάπη, µια ιστορία γυναικών που εξωθούνται στα άκρα, σε µια εποχή δεισιδαιµονίας, υστερίας και µεγάλων αλλαγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου