Το σπίτι των φωνών - Ντονάτο Καρρίζι

Το σπίτι των φωνών, είναι σίγουρα από τα βιβλία που δεν μπορείς να τα βάλεις εύκολα σε μια κατηγορία γιατί στην πραγματικότητα δεν ανήκουν πουθενά. Σίγουρα δεν θα το έβαζα μαζί με τα αστυνομικά μυθιστορήματα, πιο πολύ θα το χαρακτήριζα ως ψυχολογικό. Ο πρωταγωνιστής είναι παιδοψυχολόγος που ειδικεύεται στην ύπνωση ανηλίκων ασθενών ώστε να τους βοηθήσει να αποκαλύψουν όσα έχουν κρύψει στο υποσυνείδητό τους ή όσα φοβούνται να ομολογήσουν. Τώρα, αποφασίζει να αναλάβει μια ενήλικη που επιθυμεί να υποβληθεί σε ύπνωση ώστε να θυμηθεί τα άσχημα γεγονότα που της συνέβησαν όταν ήταν παιδί. 

Γενικά είναι ελάχιστα τα μυθιστορήματα που έχουν ως πρωταγωνιστή ψυχολόγο και ακόμη λιγότερα αυτά που ασχολούνται ταυτόχρονα και με την ύπνωση, οπότε ήθελα πολύ να το διαβάσω. Ευτυχώς, τα περισσότερα από τα σημεία που περιγράφει ύπνωση είναι γραμμένα με εξαιρετικό τρόπο, είναι από τις πολύ δυνατές στιγμές του βιβλίου. Καταφέρνει περιστασιακά και δημιουργεί μια εξαιρετικά αγχωτική ατμόσφαιρα, αντίστοιχη του καλού ονόματος που έχει ο συγγραφέας στον χώρο. Όσο και να προσπαθούσα δεν μπορούσα να φανταστώ πού το πήγαινε, και μέχρι το τέλος δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει, οπότε του δίνω έξτρα βαθμούς για αυτό.

Όμως. Από τη σελίδα περίπου 250 και μέχρι το τέλος ήταν σαν να διαβάζω άλλο βιβλίο άλλου συγγραφέα. Αργόσυρτο, βαρετό θα τολμούσα να πω- ειδικά συγκρινόμενο με το προηγούμενο κομμάτι, το διάβαζα και ήλπιζα ότι θα στρώσει ξανά κάποια στιγμή. Δεν κατάφερε όμως να επανέλθει στην ένταση που είχε στις πρώτες σελίδες, δυστυχώς. Κρίμα γιατί όλη η λύση του μυστηρίου προκύπτει από αυτές τις σελίδες ωστόσο εμένα δεν μου άρεσαν και τόσο. Μάλλον ο Καρίζι ανέβασε πολύ τις προσδοκίες στις πρώτες σελίδες, τι να πω. 

Τέλος πάντων, γενικά δεν είναι κακό το βιβλίο, μην σας περάσω τέτοια εντύπωση. Απλά κάποιο τμήμα του (το μεγαλύτερο ευτυχώς) είναι πολύ πιο έντονο, σκοτεινό και αγχωτικό από το υπόλοιπο. 

Βαθμολογία: 6/10

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου: 

Οι ξένοι είναι κίνδυνος. Να εμπιστεύεσαι μόνο τη μαμά και τον μπαμπά.

Ο Πιέτρο Τζέρμπερ δεν είναι ένας συνηθισμένος ψυχολόγος. Η ειδικότητά του είναι η ύπνωση και οι ασθενείς του είναι αποκλειστικά και μόνο παιδιά. Συχνά τραυματισμένα, σημαδεμένα από δραματικά γεγονότα ή έχοντας σημαντικές πληροφορίες θαμμένες στην εύθραυστη μνήμη τους, πληροφορίες που χρειάζονται η αστυνομία και οι δικαστές στις έρευνές τους.

Ο Πιέτρο θεωρείται ο καλύτερος σε όλη τη Φλωρεντία, γνωστός και ως ο υπνωτιστής των παιδιών. Όταν δέχεται ένα τηλεφώνημα από την άλλη άκρη του κόσμου, από μια Αυστραλή συνάδελφο που του ζητά να αναλάβει μια ασθενή, ο Πιέτρο αντιδρά με αμηχανία και δυσπιστία. Γιατί η Χάννα Χολ είναι ενήλικη. Η Χάννα βασανίζεται από μια έντονη ανάμνηση, που ίσως να μην είναι πραγματική: μια ανθρωποκτονία. Και για να καταλάβει αν αυτό το θραύσμα μνήμης ανταποκρίνεται στην αλήθεια ή είναι ψευδαίσθηση, χρειάζεται απελπισμένα τον Πιέτρο Τζέρμπερ. Η ανάμνηση ανάγεται στην παιδική της ηλικία. Και ο Πιέτρο θα πρέπει να βγάλει στην επιφάνεια το κοριτσάκι που ακόμη υπάρχει μέσα της. Ένα κοριτσάκι με πολλά ονόματα, που έμενε πάντα μακριά από τους ξένους και ζούσε ευτυχισμένο με την οικογένειά του σ' ένα μαγεμένο μέρος: στο "Σπίτι των φωνών".

Εκείνο το κοριτσάκι, στα δέκα του χρόνια, υπήρξε μάρτυρας μιας δολοφονίας. Ή ίσως υπήρξε κάτι περισσότερο από αυτό. Ίσως η δολοφόνος να είναι η ίδια...