Το άφησα στη σελίδα 214.
Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να παρακολουθήσω και να κατανοήσω όσα γράφει. Για εμένα, η "φλυαρία" του συγγραφέα είναι πιο εκτεταμένη απ'όσο θα ήθελα. Και εξηγώ τι εννοώ με τη λέξη φλυαρία: περιγράφει παρά πολύ κινήσεις, σκέψεις και συζητήσεις, ενώ εγώ θα ήθελα πιο πολλές περιγραφές τοπίων. Χάθηκα πολλές φορές προσπαθώντας να παρακολουθήσω τις κινήσεις του, κουράστηκα, και συνειδητοποίησα ότι μέχρι αυτή τη σελίδα δεν μου έχει μείνει στο μυαλό κανένα τοπίο, καμιά πληροφορία, τίποτα απολύτως. Και να σημειώσω ότι οι σπουδές μου και οι γνώσεις μου είναι κατάλληλες για να κατανοήσω ακόμη και τεχνικές λεπτομέρειες που να αφορούν τη γεωλογία, οπότε δεν με κούρασαν τέτοιου είδους πληροφορίες.
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου
Μια επική εξερεύνηση των κάτω κόσμων του πλανήτη μας όπως υπάρχουν στον μύθο, τη λογοτεχνία, τη μνήμη, και τη γη την ίδια.
«Στην υπογαία βάζουμε από πολύ παλιά ό,τι φοβόμαστε
και θέλουμε να το χάσουμε, κι ό,τι αγαπούμε
και θέλουμε να το φυλάξουμε…»
Η Υπογαία είναι μια επική εξερεύνηση των κάτω κόσμων της Γης όπως απαντούν στον μύθο, τη λογοτεχνία, τη μνήμη και τη γη την ίδια. Ο Robert Macfarlane μάς παίρνει μαζί του σ' ένα εντυπωσιακό ταξίδι στη σχέση μας με το σκοτάδι, την ταφή και το παρελθόν και το μέλλον του πλανήτη μας.
Ταξιδεύοντας μέσα από τον «βαθύ χρόνο» –τις ιλιγγιώδεις εκτάσεις του γεωλογικού χρόνου που απλώνονται μακριά από το παρόν–, κινούμαστε από την αρχή του σύμπαντος μέχρι μια μετα-ανθρώπινη Γη, περνώντας καθ' οδόν από ταφικούς θαλάμους της Εποχής του Χαλκού, παρισινές κατακόμβες, τηκόμενους παγετώνες στη Γροιλανδία, «άναστρους» ποταμούς και αρκτικές θαλάσσιες σπηλιές, υπόγεια δίκτυα μυκήτων μέσω των οποίων επικοινωνούν τα δέντρα και μια βαθιά βυθισμένη «κρυψώνα», σχεδιασμένη για την αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων για 100.000 χρόνια.
Παγκόσμια στη γεωγραφία της και γραμμένη με λυρισμό και δύναμη, η Υπογαία μιλά με ρωμαλέο λόγο για την τωρινή μας στιγμή. Από τις εξαίρετες πρώτες της σελίδες ως το βαθιά συγκινητικό της τέλος, είναι ένα ταξίδι στο θαύμα, την απώλεια, τον φόβο, την ελπίδα. Η Υπογαία σηματοδοτεί μια νέα καμπή στη μακροχρόνια χαρτογράφηση των σχέσεων ανάμεσα στο τοπίο και την ανθρώπινη καρδιά που επιχειρεί ο Macfarlane.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου